ปิดประชุมเชียร์

วันนี้ปิดประชุมเชียร์ แต่เหนื่อยมาก ขอจองเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้ว่างๆ จะมาเล่าให้ฟัง

….. หลายพรุ่งนี้แหละ.. ได้ฤกษ์ มา อัพสักที….

…………………………………………………………………………………………………………………………….

ห้องเชียร์ กับ คณะครุศาสตร์ ถือว่าเป็นสิ่งที่ขาดกันไม่ได้

ไม่ว่าผ่านมากี่ปี ผ่านมรสุม ในการจะโดนยุบ หรือ ปิดการเชียร์

แต่ห้องเชียร์ของครุศาสาตร์ก็ผ่านมาได้

ตั้งแต่อยู่ ปี 2 (ป.ตรี) ก็ดังถึงขนาดลงหนังสือพิมพ์เรื่องการ "เชียร์" ที่โหด

ในมุมมองของคนภายนอก อาจจะดูเป็นสิ่งที่โหดร้าย  ไร้เหตุผล

ทุกปีก็จะต้องน้องที่เป็นลมล้มพับไป ทุกปีก็ต้องมีคนต้องเสียน้ำตา

แต่หลายๆคนเหล่านั้น ก็.กลับมา ยืน เป็นพี่เชียร์ ในปีต่อไป

เพราะเมื่อได้เข้ามาสัมผัสจริงๆ (โดยสว่นตัว) มันก็เป็นช่วงเวลาที่ "ดี"

เป้นช่วงเวลาที่เราเข้าใจตัวเอง รู้เพื่อน รู้จักพี่ วัดใจ ของกันและกัน ที่จะต้องอยู่ร่วมสาขาวิชาไปอีกอย่างน้อยก็ 4 ปี

ในห้องเชียร์ มันปลูกฝังอะไรหลายอย่าง เนื่องจากมหาลัย ไม่ได้ครู มาคุมระเบียบเหมือน ในโรงเรียน

ห้องเชียร์ก็. ถือว่าเป็นจุดหนึ่งที่ช่วยในการอธิบายระเบียบ ธรรมเนียมปฏิบัติ (Tradition) จากรุ่นไปสู่อีกรุ่น (Order)

ฝึกร้องเพลงของคณะ ของมหาลัย รู้จักเพื่อน พี่ สร้างความมีน้ำใจให้กัน

 

ปีนี้อาจจะเป็นปีสุดท้ายที่มาดูน้องๆปิดเชียร์ คิดไปแล้ว ปีนี้ก็เป็นปีที่. 8 แล้ว ที่อยู่ในห้องเชียร์คณะครุฯ

เป็นทั้งคนถูกเชียร์ (14วัน) เป็นทั้งพี่เชียร์ เป็นทั้งปี3 ปี4 ที่ยังต้องโดนทำโทษ (ขาสั่น หมดแรง แทบตาย)

เป็นทั้งบัณฑิตที่เป็นผู้ที่แสนดี (หรือป่าว 55) —-

แม้ว่าห้องเชียร์สาขาวิชาปีนี้ จะมีแค่5-6 วัน แต่มันก็คือห้องเชียร์ คนที่เข้าใจก็จะเก็บเกี่ยวได้ในสิ่งที่ดี

คนที่ไม่เข้าใจ สักวันเขาก็คงจะเข้าใจ

 

สุดท้าย ยินดี(มาก ถึงมากที่สุด) ที่น้องปี1 (รหัส 52 ครุศาสตร์รุ่น 53) มาอยู่ร่วม อุดมการณ์ความเป็นครู ด้วยกัน

ดีใจที่มีน้องเพิ่มขึ้นอีกปี

 

"แม่พิมพ์ที่ดีย่อมพิมพ์ได้ผลงานที่ดี พิมพ์ที่ไม่ดีก็จะสร้างผลงานที่ไม่ดี"

ขอเธอจงเป็น คนสร้างคน ที่ดี ต่อไป