หน้านี้ให้ ม.6/1

ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าจะสอนนักเรียนจนจบ ม.6 ได้
มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน
นึกถึงเมื่อ 8 ปีก่อนที่สมัยเราจบ ม.6
ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเท่าไร เนื่องจากเป็นเณร อ่ะนะ ก็เดี๋ยวจบแล้วคงได้เจอกันอีก มันคงไม่หนีหน้าจากหายไปไหน
แต่เอาเข้าจริงๆ โอกาสที่จะเจอเพื่อนอีกมีไม่ถึง 5% ของเพื่อนทั้งหมดเลย ที่ตายไปแล้วก็มี เฮ้อ..
หน้านี้เลย ขอมอบให้ นักเรียนชั้น ม.6/1 ประจำปีการศึกษา 2549 โรงเรียนมารีย์อุปถัมภ์ สามพราน นครปฐม.

—————————————————————————-

กับที่สุด ที่ ครูได้เจอ
1. เจอกันวันแรก ก็ไม่ได้ตั้งใจแค่จะมาดูสภาพ นักเรียนที่เขาบอกว่า เก(เร) ไม่ตั้งใจเรียนมากมาย
(ความคิดแรกหลังจากจบชั่วโมงแรกก็: ไม่เห็นเก(เร) "………..แต่แล้วเราก็เข้าใจผิดเมื่อได้สอนในครั้งต่อไป)
2. มีอยู่ครั้งเดียวที่บอกทำความเคารพก่อนและหลังการสอน (ก็ครั้งแรกที่เข้ามาสอนนั้นแหละ)
3. ไม่มีคาบไหนที่ไม่มีคนหลับ แล้วก็ไม่มีคนคุย
4. ไม่มีคาบไหนที่ไม่มีคนกินขนม
5. มีคนส่ง "ใบรู้จักกันหน่อย" ตั้ง 5 คน แล้วก็ไม่ติดรูปให้เลยสักคน
6. คนที่ไม่เคยคุยในห้องเลยก็มี คนที่ตั้งใจเรียนทุกคาบก็มี
7. แต่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่มีนักเรียนร้องเพลงให้ฟัง
8. เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่มีคนมอบมาลัยให้ สวยมาก ขอบคุณนะครับ
9. เป็นครั้งแรกที่สอนนักเรียนโดยที่ไม่ได้สอบเก็บคะแนนเลย
10. เป็นครั้งแรกที่โดนขโมยหนังสือที่จะต้องใช้สอน
11. เป็นครั้งแรกที่สอบแล้วมีนักเรียนตกมาขนาดนี้
12. เป็นห้องที่อยู่ชั้นสูงสุดของห้องเรียน
13. เป็นชั้นเรียนที่ของมีไม่เยอะแต่รกมาก
14. มีนักเรียนปูเสื่อนอนหลังห้อง บางทีก็เอาข้าว หรือส้มตำมากิน
15. เป็นชั้นเรียนที่แปรงลบกระดานมีฝุ่นชอล์กเยอะมาก.. ลบเท่าไรก็ไม่สะอาด
16. ที่สุดของนักเรียนเป็นห้องที่มี คนสมบูรณ์มากที่สุดถึง 3 คน
17. เป็นห้องที่หัวดีแล้ว….. ขยันน้อยที่สุด
18. เป็นห้องที่ส่งงาน late ที่สุด (จะจบอยู่แล้วยังส่งงานอยู่เลย)
19. เป็นห้องที่ .. ไม่รู้จะเอาคะแนนตรงไหนมาให้ดี
และ 20. จริงๆมีมากกว่านี้แต่ยังนึกไม่ออก เอาเป็นว่า เป็นชั้น ม.6/1 ที่ดีที่สุดในโรงเรียนแล้วกัน เนอะ.. ^^

———————————————————————————————-

ดีใจที่ได้รู้จักกัน ขอโทษที่หลายครั้งสอนได้ไม่ดี
มีผิดบ้าง ก็ต้องขออภัย………….
จากกันวันนี้เพื่อจะเจอกันอีกในวันหน้าเนอะ